Moe maar voldaan
Blijf op de hoogte en volg Almar en Mirjam
29 November 2015 | Taiwan, Taipei
Wauw hé, wat was dit een geweldige reis! En hoe graag ik jullie ook op de hoogte wilde houden van onze fantastische belevenissen, ik had er gewoon de kracht niet meer voor als we in ons hotel kwamen na alweer een geweldige dag. Nu we weer een tropische dag hebben, hebben we even een relax dagje ingelast. Even bijkomen van alle belevenissen en genieten van de zon waar ook wij binnenkort afscheid van moeten gaan nemen. Ik kan nu gaan opsommen wat wij in de tussentijd allemaal beleefd hebben, maar meestal worden dat van die slaapverwekkende verhalen. Liever vertel ik jullie over dit bijzondere land (of moet ik provincie van China zeggen?) en wat ons allemaal opviel tijdens onze belevenissen.
In Taiwan is alles geregeld en laten ze niks aan het toeval over. Hoe vanzelfsprekend ook, er is een bordje of instructiefilmpje voor. Bij de metro staan er lijnen op de vloer zodat je in de rij kan gaan staan en iedereen netjes op volgorde van binnenkomst in en uit kan stappen. Op de roltrap houdt iedereen zich aan de roltrapregels, hier zijn trouwens ook instructievideo’s van, mocht je het niet snappen. Wat er gebeurt als je je niet aan deze regels houdt weten we niet, dat zie je nooit…. Overal zijn cleaners aan het werk; roltrappen poetsen, perrons vegen, ramen lappen etc. De stations en de metro’s zijn opvallend schoon, geen graffiti, kauwgom of rotzooi. In de spits zijn er mannetjes met fluitjes die met kun lightsaber (lampjesstok) iedereen de juiste kant op geleiden. In de metro is iedereen bezig met zijn smartphone en ik ben met mijn Samsung S5 zwaar ouderwets. Als je arriveert op een overstap station dan krijg je een langer deuntje te horen dan op een ander station. Als je eenmaal een easycard (OV chip) voor het OV hebt gescoord dan werkt het zoals de naam doet vermoeden. Opwaarderen kan op ieder station en is binnen en paar seconden gefixt. Ga je door het poortje op het station en wordt het bedrag op de kaart laag dan krijg je een uitgebreidere ping dan als er nog voldoende opstaat. Tot zover de metro in Taipei.
Eten doen we hier op de meest uiteenlopende plekken. Op de nightmarket scoren we her en der de meest uiteenlopende hapjes, het gefrituurde brood viel wat zwaar en tegen, maar voornamelijk is het smullen. Almar is bijvoorbeeld dol op de stinky tofu, maar die stinkende Taiwanese specialiteit is niet aan mij besteed. Ik eet liever uit een wc pot en drink uit een urinoir zoals in het modern toilet restaurant en gisteren hebben we genoten van de heerlijkste dumplings in een sterren restaurant (waar we onze buik trouwens vol hadden voor nog geen €25,-). Helaas moet je voor deze culinaire belevenis wel 30-60 minuten wachten voordat je aan tafel kan, maar het was iedere minuut waard!
Taiwanezen wandelen met hun drankje. Bekers worden geseald en in handige draagtasjes gestopt. Zonder ice tea of anders drankje bij de hand ben je geen Taiwanees.
Autorijden is ook een belevenis. Zoals wij regels hebben, hebben zij richtlijnen. Bij rood kan je beter stoppen, bij groen kan je waarschijnlijk doorrijden. De stopstreep is de lijn waar je met de achterbumper net overheen moet gaan staan. Ondanks dat ze hier net als in Nederland, rechts rijden is links blijven rijden de normaalste zaak van de wereld. Inhalen kan dus ook links en rechts. Het bordje 40 betekent 70km/uur, erg onlogisch. Maar ondanks deze bijzondere richtlijnen hebben we ons bijna nooit onveilig gevoeld. Eén keer hielden we even onze adem in toen een gek in een onoverzichtelijke bocht in een smalle, lange tunnel een aantal auto’s met voorop een vrachtwagen ging inhalen. Als er een tegenligger was gekomen dan had iedereen in de tunnel een probleem gehad. Gelukkig is dat goed afgelopen.
Bij een tankbeurt krijg je altijd een presentje. Meestal een flesje water, maar een doos tissues is ook heel gewoon. Benzine is trouwens erg goedkoop, de tank zat voor €20,- vol. En met 3,5 tank zijn we het hele land door gecrost.
We hebben de afgelopen 2,5 week zoveel gezien en zoveel gedaan. We hebben lol gehad, Mandarijn geleerd, een bijzondere cultuur leren kennen, hoog in de lucht gehangen in een gondel met een glazen vloer, bizarre tempels bewonderd, in de bek van een draak gewandeld, het koud gehad, de paraplu maar één keer nodig gehad, heerlijk gegeten, genoten van de zon in november en veel gelopen. Zoveel dat Almar het tijd vond voor een voetmassage. En wie kunnen dat nu beter dan de Chinezen/Taiwanezen? Helaas bleek de ontspannende massage die wij voor ogen hadden niet helemaal te kloppen met de Taiwanese gebruiken. In plaats van lekker onderuitgezakt genieten werd het een martelpartij. We kregen een papiertje in de hand met de drukpunten op de voeten en vanaf dat moment was het 2x 15 minuten op de tanden bijten en proberen de ademhaling onder controle te houden. Naast ons kregen vele anderen ook zo een massage, of zij meer gewend waren of wij een extra heftige behandeling kregen weet ik niet, maar zij vertrokken geen spier. Ondertussen waren wij wel de attractie van de massagesalon en werd er geniepig gelachen. We hebben er een aantal blauwe plekken aan over gehouden, maar we konden wel weer even vooruit met onze gemasseerde voetjes.
De laatste avond in Taipei begint bijna. Tijd om er nog even op uit te trekken. Afscheid nemen van dit geweldige land met zijn geweldige inwoners. Ik kan maar één minder leuk punt bedenken en dat zijn de hordes Chinezen die zich voortbewegen in tourbussen of al wandelend met voorop iemand met een vlaggetje.
Dag Taiwan, wij komen zeker een keertje terug. Ik hoop nog voordat er ook hordes Nederlanders komen, we hebben er de afgelopen weken wel drie gezien, en dat was meer dan genoeg!
Liefs en tot snel!
Voor wie zich afvroeg hoe het met mijn knie gaat…die geneest heel mooi!
In Taiwan is alles geregeld en laten ze niks aan het toeval over. Hoe vanzelfsprekend ook, er is een bordje of instructiefilmpje voor. Bij de metro staan er lijnen op de vloer zodat je in de rij kan gaan staan en iedereen netjes op volgorde van binnenkomst in en uit kan stappen. Op de roltrap houdt iedereen zich aan de roltrapregels, hier zijn trouwens ook instructievideo’s van, mocht je het niet snappen. Wat er gebeurt als je je niet aan deze regels houdt weten we niet, dat zie je nooit…. Overal zijn cleaners aan het werk; roltrappen poetsen, perrons vegen, ramen lappen etc. De stations en de metro’s zijn opvallend schoon, geen graffiti, kauwgom of rotzooi. In de spits zijn er mannetjes met fluitjes die met kun lightsaber (lampjesstok) iedereen de juiste kant op geleiden. In de metro is iedereen bezig met zijn smartphone en ik ben met mijn Samsung S5 zwaar ouderwets. Als je arriveert op een overstap station dan krijg je een langer deuntje te horen dan op een ander station. Als je eenmaal een easycard (OV chip) voor het OV hebt gescoord dan werkt het zoals de naam doet vermoeden. Opwaarderen kan op ieder station en is binnen en paar seconden gefixt. Ga je door het poortje op het station en wordt het bedrag op de kaart laag dan krijg je een uitgebreidere ping dan als er nog voldoende opstaat. Tot zover de metro in Taipei.
Eten doen we hier op de meest uiteenlopende plekken. Op de nightmarket scoren we her en der de meest uiteenlopende hapjes, het gefrituurde brood viel wat zwaar en tegen, maar voornamelijk is het smullen. Almar is bijvoorbeeld dol op de stinky tofu, maar die stinkende Taiwanese specialiteit is niet aan mij besteed. Ik eet liever uit een wc pot en drink uit een urinoir zoals in het modern toilet restaurant en gisteren hebben we genoten van de heerlijkste dumplings in een sterren restaurant (waar we onze buik trouwens vol hadden voor nog geen €25,-). Helaas moet je voor deze culinaire belevenis wel 30-60 minuten wachten voordat je aan tafel kan, maar het was iedere minuut waard!
Taiwanezen wandelen met hun drankje. Bekers worden geseald en in handige draagtasjes gestopt. Zonder ice tea of anders drankje bij de hand ben je geen Taiwanees.
Autorijden is ook een belevenis. Zoals wij regels hebben, hebben zij richtlijnen. Bij rood kan je beter stoppen, bij groen kan je waarschijnlijk doorrijden. De stopstreep is de lijn waar je met de achterbumper net overheen moet gaan staan. Ondanks dat ze hier net als in Nederland, rechts rijden is links blijven rijden de normaalste zaak van de wereld. Inhalen kan dus ook links en rechts. Het bordje 40 betekent 70km/uur, erg onlogisch. Maar ondanks deze bijzondere richtlijnen hebben we ons bijna nooit onveilig gevoeld. Eén keer hielden we even onze adem in toen een gek in een onoverzichtelijke bocht in een smalle, lange tunnel een aantal auto’s met voorop een vrachtwagen ging inhalen. Als er een tegenligger was gekomen dan had iedereen in de tunnel een probleem gehad. Gelukkig is dat goed afgelopen.
Bij een tankbeurt krijg je altijd een presentje. Meestal een flesje water, maar een doos tissues is ook heel gewoon. Benzine is trouwens erg goedkoop, de tank zat voor €20,- vol. En met 3,5 tank zijn we het hele land door gecrost.
We hebben de afgelopen 2,5 week zoveel gezien en zoveel gedaan. We hebben lol gehad, Mandarijn geleerd, een bijzondere cultuur leren kennen, hoog in de lucht gehangen in een gondel met een glazen vloer, bizarre tempels bewonderd, in de bek van een draak gewandeld, het koud gehad, de paraplu maar één keer nodig gehad, heerlijk gegeten, genoten van de zon in november en veel gelopen. Zoveel dat Almar het tijd vond voor een voetmassage. En wie kunnen dat nu beter dan de Chinezen/Taiwanezen? Helaas bleek de ontspannende massage die wij voor ogen hadden niet helemaal te kloppen met de Taiwanese gebruiken. In plaats van lekker onderuitgezakt genieten werd het een martelpartij. We kregen een papiertje in de hand met de drukpunten op de voeten en vanaf dat moment was het 2x 15 minuten op de tanden bijten en proberen de ademhaling onder controle te houden. Naast ons kregen vele anderen ook zo een massage, of zij meer gewend waren of wij een extra heftige behandeling kregen weet ik niet, maar zij vertrokken geen spier. Ondertussen waren wij wel de attractie van de massagesalon en werd er geniepig gelachen. We hebben er een aantal blauwe plekken aan over gehouden, maar we konden wel weer even vooruit met onze gemasseerde voetjes.
De laatste avond in Taipei begint bijna. Tijd om er nog even op uit te trekken. Afscheid nemen van dit geweldige land met zijn geweldige inwoners. Ik kan maar één minder leuk punt bedenken en dat zijn de hordes Chinezen die zich voortbewegen in tourbussen of al wandelend met voorop iemand met een vlaggetje.
Dag Taiwan, wij komen zeker een keertje terug. Ik hoop nog voordat er ook hordes Nederlanders komen, we hebben er de afgelopen weken wel drie gezien, en dat was meer dan genoeg!
Liefs en tot snel!
Voor wie zich afvroeg hoe het met mijn knie gaat…die geneest heel mooi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
